فضیلت های فراموش شده 3

طلاق‌های ناروا (۷) #نویسنده_و_مشاور: #علی_اکبر_مظاهری فضیلت های فراموش شده 3...

دعای مستجاب پدر #نویسنده: #علی_اکبر_مظاهری در آستانهٔ جوانی بودم. با پدر قدم می‌زدیم. تنهایی با پدر را دوست دارم. گهگاه گفتگوهای پدر - دختری داریم. آن روز دو سه ساعت با ایشان بودم. صحبت‌های معمولی‌مان تمام شده بود. هر دو ساکت بودیم. فقط صدای قدم‌های‌مان به گوش می‌رسید که با صدای خش‌خش برگ‌های پاییزی برزمین‌ریخته، به هم آمیخته بود. گویی‌ هردو منتظر بودیم که دیگری چیزی بگوید. گفتم: بابا!با مهربانی جواب داد: جان بابا!گفتم: شنیده‌ام دعای پدر برای فرزند، مثل دعای پیغمبر است برای امّت. درست است؟ گفت: بله. همین‌طور است. گفتم: الان دلم خواست برایم دعایی بکنید؛دعایی از ته دل. لبخند زد. ایستاد. تٱمل کرد. در چشمانم نگاه کرد. نگاهش رنگ مهربانی و نگرانی داشت. شاد شدم و نگران. گفت: دلی‌ترین و عقلی‌ترین دعایم برایت این است که «خدا همسری نصیبت کند که بدانی مردانگی یعنی چه. ان‌شاءالله مردی داشته باشی که طعم مرد را در کنارش بچشی.» باز راه رفتیم. روی برگ‌های نیمه‌خشک پاییزی. حالا چشمان بابا، خیس اشک بود. هر دو ساکت بودیم. گفتم: ممنونم بابایی! و هر دو ساکت شدیم. شاید پنج‌دقیقه، هیچ‌کدام، هیچ نگفتیم. به دعای بابا فکر می‌کردم. هم فهمیدم چه گفت، هم نفهمیدم. خواستم توضیح بخواهم، خجالت کشیدم. بابا سکوت‌مان را شکست. گفت: «مردی که مرد باشد. همین.» اکنون پس از چند سال، دعای پدر مستجاب شده. دعای پدر مثل دعای پیامبر است. دعای بابا مستجاب شده. مردی دارم مردانه. همان مردانگی‌ای که بابا می‌گفت. الاهی شکر. ۸ بهمن ۱۴۰۱ فضیلت های فراموش شده 3...

عرفان ناب (۲۹) نویسنده: #علی_اکبر_مظاهری فرونشاندن خشم خداوند رحمان به خشم‌آلودگان می‌فرماید: یَابْنَ آدَمَ!اُذْکُرْنِی حینَ تَغْضِبُ، أَذْکُرْکَ حینَ أَغْضَبُ، فَلا أَمْحَقُکَ فیمَنْ أَمْحَقُ. ای فرزند آدم!هنگامی که خشمگین شدی (و خواستی خشمناکانه عمل کنی) مرا به یاد آر (و خشمت را فرونشان و طغیان مکن) تا من - نیز - هرگاه خشم گرفتم، تو را به یاد آرم و مراعاتت کنم و خشمگینانه کیفرت ندهم و مانند کسانی که هلاکشان کردم، هلاکت نکنم. وقت خشم و وقت شهوت مرد کو؟طالب مردی چنینم کو به کوکو در این دو حال مردی در جهانتا فدای او کنم امروز جان! ۱۷ دی ۱۴۰۱ ١. الجواهر السنیة، صفحه ۲۸۲. فضیلت های فراموش شده 3...

آیت کبرای خدا! #بازنشراز زبان امام خمینی برای زن‌ها کمال افتخار است که روز تولد حضرت صدیقه را روز زن قرار داده‌اند، افتخار است و مسئولیت. من راجع به حضرت صدیقه- سلام الله علیها- خودم را قاصر می‌دانم که ذکری بکنم، فقط اکتفا می‌کنم به یک روایت که در کافی شریف است و با سند معتبر نقل شده است و آن روایت این است که حضرت صادق- سلام الله علیه- می‌فرماید: فاطمه - سلام الله علیها - بعد از پدرش ۷۵ روز زنده بودند ... و جبرئیل امین می‌آمد خدمت ایشان و به ایشان تعزیت عرض می‌کرد و مسائلی از آینده نقل می‌کرد. ظاهر روایت این است که در این ۷۵ روز. مراوده‌ای بوده است؛ یعنی رفت و آمد جبرئیل زیاد بوده است. و گمان ندارم که غیر از طبقهٔ اول از انبیای عظام‌، درباره کسی این‌طور وارد شده باشد که در ظرف ۷۵ روز، جبرئیل امین رفت و آمد داشته است و مسائل را در آتیه‌ای که واقع می‌شده است، مسائل را ذکر کرده است. و آنچه که به ذریه او می‌رسیده است در آتیه، ذکر کرده است و حضرت امیر هم آن‌ها را نوشته است، کاتب وحی بوده است حضرت امیر، همان طوری که کاتب وحی رسول خدا بوده است ... مسئله آمدن جبرئیل برای کسی، یک مسئله ساده نیست. خیال نشود که جبرئیل برای هر کسی می‌آید و امکان دارد بیاید. این یک تناسب لازم است بین روح آن کسی که جبرئیل می‌خواهد بیاید و مقام جبرئیل، که روح اعظم است. حتی درباره ائمه هم من ندیده‌ام که وارد شده باشد این طور که جبرئیل بر آن‌ها نازل شده باشد... من این شرافت و فضیلت را از همه فضایلی که برای حضرت زهرا ذکر کرده‌اند- با اینکه آن‌ها هم فضایل بزرگی است - این فضیلت را من بالاتر از همه می‌دانم که برای غیر انبیا- علیهم السلام- آن هم نه همه انبیا، برای طبقه بالای انبیا- علیهم السلام- و بعض از اولیایی فضیلت های فراموش شده 3...

جنگ و صلح همسران (۲۶) #نویسنده_و_مشاور: #علی‌اکبر_مظاهری نه به جنگ؛ چه اول، چه آخر! نقد سخنی عوامانه در بحث‌های علمی‌مان، سخنی ارجمند داریم: «رُبَّ مَشهورٍ لا اَصلَ لَه»؛ ای‌بسا سخن مشهوری که ریشه ندارد.اکنون در یاد ندارم که این سخن، حدیث است؛ از آموزه‌های دینی است یا چیز دیگر. باید درباره‌اش تحقیق کنم. هرچه که هست، سخنی عالمانه و عاقلانه است که واقعیتی آشکار دارد. کم نیست سخنان مشهوری که مردمان آن را تکرار می‌کنند، بدون تفکر، بی‌توجه، بی‌اندیشه.یکی از مشهورترین آن‌ها، که فراگیر است، این جمله است: «جنگ اول، بهتر از صلح آخر است.» این سخن، بنا را بر این می‌گذارد که حتماً می‌خواهد جنگی بشود. بیاییم این جنگ را همین اول کار بکنیم. آن را برای آخر نگذاریم. این کلام، از بن، باطل است. درست آن است که اصلاً جنگی در کار نیست که ما در پی زمان آن باشیم. اگر اندکی اندیشه کنیم، می‌یابیم که این کلام، بی‌مفهوم است. معنا ندارد که ما، برای آن‌که گرفتار مشکلات صلح نشویم، از همین ابتدا جنگ کنیم. جنگ بر سر چه؟ چرا ذهنمان را به سوی جنگ برانیم؟ چرا ارزش جنگ، بیش از صلح باشد؟ تردید نداریم که اندیشه، عمل را به دنبال دارد. زمانی که ما فکر کنیم جنگ را قبل از صلح بیندازیم، در عمل، بر سر موضوع‌های گوناگون، می‌کوشیم نزاع را پیش کشیم. نوبت جنگ را عقب نیدازیم. جنگ، مقدم بر صلح است. اما همسران همین اندیشهٔ باطل، در خانواده‌ها و میان همسران، رواج دارد. «کشتن گربه بر در حجله»، مولود همین تفکر ناحق است. همسران عاقل، نیازی به جنگ اول و کشتن گربه ندارند. فضای خانه و خانواده، عرصهٔ جنگ و کشتن نیست. هرگز نباید این فضای لطیف را با میدان عبوس جنگ، برابر نهاد. همسران دانا، نه به جنگ می‌اندیشند، نه به صلح پس از جنگ. ایش فضیلت های فراموش شده 3...